Son yirmi yılda, Türkiye, Macaristan, Venezuela ve Hindistan gibi ülkeler, demokrasinin “rekabetçi otoriterliği” nasıl zayıflatabileceği konusunda bir çıraklık verdiler – bu, seçimlerin hala mantıklı olduğu bir sistem, ancak liderler kuralları kendi yararlarına manipüle ediyor ve burjuva özgürlüğünü sistematik olarak ihlal ediyorlar.
Şimdi kısmi bir demokrasi otoriterler için önemli bir tehdit haline gelirse ne olacağını bulmaya başlıyoruz.
En son örnek, İstanbul Belediye Başkanı Ekrem İmamoglu'nun ve ülkenin en önde gelen muhalefet politikacısının tutuklanmasından sonra ülke çapında protesto edildiği Türkiye'den geliyor. Hükümet onu rüşvet kabul etmek, teklifleri kaydetmek ve vatandaşların kişisel verilerini kötüye kullanmakla suçladı. İddianameyi reddetti. (İstanbul Üniversitesi de diplomasını kaldırdı; Üniversite Derecesi Türkiye Başkan adayları için bir ön koşuldur.)
Bay İmamoglu'nun artan popülaritesi onu Türkiye'deki bir sonraki cumhurbaşkanlığı seçimlerinde önemli bir aday haline getirmişti ve partisinin başkanlık bölgesi gününde tutuklandı. Uzmanlar, tutuklanmasının, Başkan Recep Tayyip Erdoğan'ın artık muhalefete seçim yapma şansı vermeye istekli olmadığına dair açık bir mesaj gönderdiğini söylüyor.
Türk siyasetini inceleyen John's Hopkins Üniversitesi'ndeki siyaset bilimcisi Lisel Hintz, Bay Erdoğan, sistemi manipüle etse bile Bay İmamoglu'yu yenemeyebileceğini fark etmiş gibi görünüyor.
“Yani bu adım, Erdoğan'a sahadan meydan okuyabilecek tek kişiyi atmaya çalışan ileri görünümlü bir adımdır.” Dedi. Diyerek şöyle devam etti: “Bu, tam otoriterlik üzerinde rekabetçi otoriterlik olarak tanımlayacağımızdan gerçekten açık bir değişiklik.”
Otoriter denklemin çözümü
Türkiye, Cumhurbaşkanı Vladimir Putin'in kontrolüne neredeyse mantıklı bir siyasi muhalefetin olmadığı Rusya gibi ülkelerin henüz gitmedi. Ancak birçoğu hükümetin önlemlerini bu yönde önemli bir adım olarak görüyor.
Bunun neden yapıldığını anlamak için, seçimleri otoriter yöneticiler için bir tür maliyet ve avantaj denklemi olarak düşünmek yararlıdır.
Bir yandan, genellikle önemli olan seçimlerin avantajları, özellikle demokratik özgürlüklere yatırım yapmayan liderler için biledir. Kazanma, seçim oldukça özgür veya adil olmasa bile, otoriter bir rehberin popülaritesini ve gücünü doğrular. Bu, sadece hükümetin evde meşruiyeti değil, aynı zamanda diğer ülkelerle de ilişkileri. Ve orduda, ülkenin iş dünyasında ve hükümeti desteklemeye devam etmesi gereken diğer önemli seçmenlerde güçlü bir seçkin sinyali gönderiyor.
Öte yandan, rekabet seçimleri yapma riski vardır: görevdeki görev kaybedebilir. Geçen yıl Venezuela'da olan şey, örneğin Başkan Nicolás Maduro'nun sahne arkasındaki manipülasyonla zaferini güvence altına alma çabaları, başarısız oldu ve bağımsız gözlemcilere göre bir heyelandan kazandı. Bay Maduro daha sonra zaferi zaten kendisi için açıkladı.
Hindistan'da etkinliklerin farklı bir şeyleri var. Başbakan Narendra Modi, liderlerini tutuklayarak, paraya erişimini belirleyerek ve medya özgürlüğünü kısıtlayarak muhalefeti zayıflatmaya çalıştı. Sonunda, partisi hala Parlamentoda çoğunluğunu kaybetti. Modi Başbakan olarak kaldı, ancak şimdi gücünü önemli ölçüde kısıtlayan diğer partilerle koalisyonda yer alması gerekiyor.
Trump etkisi
Türkiye'de uzmanlar, son olayların Bay Erdoğan'ın rekabetçi seçimler yapmasını daha az çekici hale getirdiğini söylüyor.
Bay İmamoglu daha popüler hale geldiğinde nispeten açık bir seçim için potansiyel maliyetler arttı. Birçok Türk, Bay Erdoğan'ın ekonomik politikası tarafından sıkılan süren yüksek enflasyon yıllarını da rahatsız etti.
Brookings Enstitüsü'nün konuk avcısı Asli Aydintasbas, açık bir seçimin avantajlarının öncelikle Başkan Trump tarafından yeniden seçilmesinin jeopolitik dalga etkileri nedeniyle küçüldü.
Trump hükümeti yurtdışında demokrasinin teşvik edilmesini takdir etmiyor gibi görünüyor ve Başkan Trump, Bay Putin gibi otoriter liderler için bir yakınlığa sahip gibi görünüyor. Buna ek olarak, ABD'nin NATO desteğinin ve Avrupa'nın savunmasının kaldırılması, kıtayı ittifakın ikinci en büyük ordusuna ve çiçek açan bir savunma endüstrisine sahip olan Türkiye'ye daha bağımlı hale getirdi.
Sonuç olarak, Bay Erdoğan, Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki müttefiklerden bir zamanlar manipülasyon veya diğer demokratik olmayan davranışlara sahip olabilecek çok az eleştiri aldı.
“Başkan Erdoğan, bu özel jeopolitik iklimde Türkiye'nin artan etkisi ve kaldıraçları üzerinde oynadı ve hakkı olabilir,” dedi Aydintasbas.
Otoriter yetersizlik
Türkiye'de enflasyon ve ekonomik mücadeleler hükümetin popülerliklerini korumasını giderek zorlaştırdı. Bu kısmen, sadakati becerilere ödüllendiren rekabetçi otoriterliğin doğasından kaynaklanmaktadır.
İstanbul'daki KOC Üniversitesi siyaset bilimcisi Selim Erdem Aytac, “Ekonomiyi halkın ele alacağı şekilde yönetmeyi çok zorlaştırıyor.” Dedi.
Hükümetin Bay İmamoglu ve diğer muhalefet politikacıları ve gazetecileri tutuklamaları önemli bir karşı tepki tetikledi. Üniversite binasında ilk kez patlayan protestolar, hükümetin prosedürüne rağmen ülkenin on yıldan fazla bir süredir sahip olduğu en büyük gösterilere gitti.
Bununla birlikte, protestoların bir şeyler yapma kapasitesine sahip olup olmadığı açık değildir. Yıllarca süren demokratik açık, hükümeti kalıcı yönetiminin birçok sonucundan izole etti. Böyle bir nüks genellikle artımlı ve kümülatiftir, bu da derhal kamu mahkumiyetini tetiklemekten kaçınır – ancak bu mahkumiyet nihayet geldiğinde daha az etkilidir.
“Düşündüğünüz bir aşamadayız:” Ah, bu kabul edilemez. “Bunu önleyecek araçlarınız yok,” dedi Aytac. “Yargı zaten yakalandı. Medya zaten kaydedildi.”
Abonelik olduğun için teşekkürler
Bültenin önceki sürümlerini buradan okuyun.
Okuduklarınızdan hoşlanıyorsanız, başkalarına tavsiye etmelisiniz. Buraya kaydolabilirsiniz. Tüm abonelerimize tüm bültenlerimize göz atın.
Bu bülten hakkındaki geri bildirimlerinizi çok isterim. İncopreter@Haber adresine düşüncelere ve önerilere bir e -mail gönderin. Beni de takip edebilirsin Twitter'da.
Şimdi kısmi bir demokrasi otoriterler için önemli bir tehdit haline gelirse ne olacağını bulmaya başlıyoruz.
En son örnek, İstanbul Belediye Başkanı Ekrem İmamoglu'nun ve ülkenin en önde gelen muhalefet politikacısının tutuklanmasından sonra ülke çapında protesto edildiği Türkiye'den geliyor. Hükümet onu rüşvet kabul etmek, teklifleri kaydetmek ve vatandaşların kişisel verilerini kötüye kullanmakla suçladı. İddianameyi reddetti. (İstanbul Üniversitesi de diplomasını kaldırdı; Üniversite Derecesi Türkiye Başkan adayları için bir ön koşuldur.)
Bay İmamoglu'nun artan popülaritesi onu Türkiye'deki bir sonraki cumhurbaşkanlığı seçimlerinde önemli bir aday haline getirmişti ve partisinin başkanlık bölgesi gününde tutuklandı. Uzmanlar, tutuklanmasının, Başkan Recep Tayyip Erdoğan'ın artık muhalefete seçim yapma şansı vermeye istekli olmadığına dair açık bir mesaj gönderdiğini söylüyor.
Türk siyasetini inceleyen John's Hopkins Üniversitesi'ndeki siyaset bilimcisi Lisel Hintz, Bay Erdoğan, sistemi manipüle etse bile Bay İmamoglu'yu yenemeyebileceğini fark etmiş gibi görünüyor.
“Yani bu adım, Erdoğan'a sahadan meydan okuyabilecek tek kişiyi atmaya çalışan ileri görünümlü bir adımdır.” Dedi. Diyerek şöyle devam etti: “Bu, tam otoriterlik üzerinde rekabetçi otoriterlik olarak tanımlayacağımızdan gerçekten açık bir değişiklik.”
Otoriter denklemin çözümü
Türkiye, Cumhurbaşkanı Vladimir Putin'in kontrolüne neredeyse mantıklı bir siyasi muhalefetin olmadığı Rusya gibi ülkelerin henüz gitmedi. Ancak birçoğu hükümetin önlemlerini bu yönde önemli bir adım olarak görüyor.
Bunun neden yapıldığını anlamak için, seçimleri otoriter yöneticiler için bir tür maliyet ve avantaj denklemi olarak düşünmek yararlıdır.
Bir yandan, genellikle önemli olan seçimlerin avantajları, özellikle demokratik özgürlüklere yatırım yapmayan liderler için biledir. Kazanma, seçim oldukça özgür veya adil olmasa bile, otoriter bir rehberin popülaritesini ve gücünü doğrular. Bu, sadece hükümetin evde meşruiyeti değil, aynı zamanda diğer ülkelerle de ilişkileri. Ve orduda, ülkenin iş dünyasında ve hükümeti desteklemeye devam etmesi gereken diğer önemli seçmenlerde güçlü bir seçkin sinyali gönderiyor.
Öte yandan, rekabet seçimleri yapma riski vardır: görevdeki görev kaybedebilir. Geçen yıl Venezuela'da olan şey, örneğin Başkan Nicolás Maduro'nun sahne arkasındaki manipülasyonla zaferini güvence altına alma çabaları, başarısız oldu ve bağımsız gözlemcilere göre bir heyelandan kazandı. Bay Maduro daha sonra zaferi zaten kendisi için açıkladı.
Hindistan'da etkinliklerin farklı bir şeyleri var. Başbakan Narendra Modi, liderlerini tutuklayarak, paraya erişimini belirleyerek ve medya özgürlüğünü kısıtlayarak muhalefeti zayıflatmaya çalıştı. Sonunda, partisi hala Parlamentoda çoğunluğunu kaybetti. Modi Başbakan olarak kaldı, ancak şimdi gücünü önemli ölçüde kısıtlayan diğer partilerle koalisyonda yer alması gerekiyor.
Trump etkisi
Türkiye'de uzmanlar, son olayların Bay Erdoğan'ın rekabetçi seçimler yapmasını daha az çekici hale getirdiğini söylüyor.
Bay İmamoglu daha popüler hale geldiğinde nispeten açık bir seçim için potansiyel maliyetler arttı. Birçok Türk, Bay Erdoğan'ın ekonomik politikası tarafından sıkılan süren yüksek enflasyon yıllarını da rahatsız etti.
Brookings Enstitüsü'nün konuk avcısı Asli Aydintasbas, açık bir seçimin avantajlarının öncelikle Başkan Trump tarafından yeniden seçilmesinin jeopolitik dalga etkileri nedeniyle küçüldü.
Trump hükümeti yurtdışında demokrasinin teşvik edilmesini takdir etmiyor gibi görünüyor ve Başkan Trump, Bay Putin gibi otoriter liderler için bir yakınlığa sahip gibi görünüyor. Buna ek olarak, ABD'nin NATO desteğinin ve Avrupa'nın savunmasının kaldırılması, kıtayı ittifakın ikinci en büyük ordusuna ve çiçek açan bir savunma endüstrisine sahip olan Türkiye'ye daha bağımlı hale getirdi.
Sonuç olarak, Bay Erdoğan, Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki müttefiklerden bir zamanlar manipülasyon veya diğer demokratik olmayan davranışlara sahip olabilecek çok az eleştiri aldı.
“Başkan Erdoğan, bu özel jeopolitik iklimde Türkiye'nin artan etkisi ve kaldıraçları üzerinde oynadı ve hakkı olabilir,” dedi Aydintasbas.
Otoriter yetersizlik
Türkiye'de enflasyon ve ekonomik mücadeleler hükümetin popülerliklerini korumasını giderek zorlaştırdı. Bu kısmen, sadakati becerilere ödüllendiren rekabetçi otoriterliğin doğasından kaynaklanmaktadır.
İstanbul'daki KOC Üniversitesi siyaset bilimcisi Selim Erdem Aytac, “Ekonomiyi halkın ele alacağı şekilde yönetmeyi çok zorlaştırıyor.” Dedi.
Hükümetin Bay İmamoglu ve diğer muhalefet politikacıları ve gazetecileri tutuklamaları önemli bir karşı tepki tetikledi. Üniversite binasında ilk kez patlayan protestolar, hükümetin prosedürüne rağmen ülkenin on yıldan fazla bir süredir sahip olduğu en büyük gösterilere gitti.
Bununla birlikte, protestoların bir şeyler yapma kapasitesine sahip olup olmadığı açık değildir. Yıllarca süren demokratik açık, hükümeti kalıcı yönetiminin birçok sonucundan izole etti. Böyle bir nüks genellikle artımlı ve kümülatiftir, bu da derhal kamu mahkumiyetini tetiklemekten kaçınır – ancak bu mahkumiyet nihayet geldiğinde daha az etkilidir.
“Düşündüğünüz bir aşamadayız:” Ah, bu kabul edilemez. “Bunu önleyecek araçlarınız yok,” dedi Aytac. “Yargı zaten yakalandı. Medya zaten kaydedildi.”
Abonelik olduğun için teşekkürler
Bültenin önceki sürümlerini buradan okuyun.
Okuduklarınızdan hoşlanıyorsanız, başkalarına tavsiye etmelisiniz. Buraya kaydolabilirsiniz. Tüm abonelerimize tüm bültenlerimize göz atın.
Bu bülten hakkındaki geri bildirimlerinizi çok isterim. İncopreter@Haber adresine düşüncelere ve önerilere bir e -mail gönderin. Beni de takip edebilirsin Twitter'da.