Antrenman kelam konusu olduğunda sihirli bir sayı yoktur, lakin bu sayıların kıymetli olmadığı manasına gelmez. Antrenman kolaylıkla ölçülebilen bir şey olduğundan, ne kadar idman yapmamız gerektiğini sayılarla takip etmek sağlığımızda kıymetli bir rol oynayabilir. Yürüme kelam konusu olduğunda, çoğumuzun düşündüğü en besbelli sayı sıhhatimizi güzelleştirmek için gereken günlük adımlar açısından ulaşılması gereken maksat olarak idealize edilen 10.000’dir. Lakin yapılan aktüel çalışmalar bu sayısı sorguluyor.
Yürüyüşün faydalarını destekleyecek ispatlar yıllardır yapılan çalışmalarla kanıtlanmış durumda. Bugüne kadar yapılan çalışmalarda günlük olarak daha fazla adım atmanın daha az erken vefat riski ile temaslı olduğunu ve bu adımların nereden geldiğinin bile kıymetli olmadığını göstermiştir. Doğal ki, her tahlil biraz farklıdır ve hiç bir iki küme tıpkı değildir.
Bu niçinle, bilim adamları, yürümenin beşerler için ne kadar uygun olduğu ve bununla birlikte kimin ve ne kadar yarar sağlayacağını belirleme konusunda taze, artan keşifler yapmaya devam ediyor. Yapılan en yeni araştırmalardan birinde yaş ortalaması 45’in biraz üzerinde olan 2.000 kişilik bir küme, hayatlarını sürdürürken, uyanık oldukları saatlerde günlük adım sayılarını ve adım yoğunluğunu izleyen ivmeölçerler taktılar. Deney 2005’te başladı ve iştirakçiler, özgün kümenin 72’sinin öldüğü 2018 yılına kadar tertipli aralıklarla takip edildi. Çalışmanın gözlemsel tabiatı, yürümenin deneydeki insanların sıhhatini nasıl güzelleştirdiği (veya etmediği) hakkında kesin sonuçlar çıkaramayacağımız manasına gelse de, kümedeki aktivite düzeyleri ve sıhhat sonuçları içindeki irtibatları belirleyebilir. En kıymetlisi, araştırmacılar burada, günde en az 7.000 adım atan bireylerin, deneyde ortalama 7.000’den az adım atanlara kıyasla, erken mevt riskinin yaklaşık yüzde 50 ila 70 daha düşük olduğunu buldular.
Sonuç olarak kendi başına adım yoğunluğunun (atılan adımların suratını ölçmek de denebilir) vefat oranı üzerinde hiç bir tesiri yoktu. Araştırmacılara göre, nüfustaki en az etkin beşerler içinde artan günlük adım hacmi, ölümlülüğe karşı en büyük muhafazayı sağlayabilir – lakin makul bir noktadan daha sonra, en azından bu belli sonuç üzerinde, ekstra adımların hiç bir yararlı tesiri olmadığı görülüyor. Araştırmacılar, çalışmalarında “Günde 10.000’den çok adım atmak, mevt riskinde daha fazla azalma ile alakalı değildi” diye açıklıyor .
Bulgular evvelki çalışmalardan yürüme hakkında esasen bildiğimiz şeylerin birçoklarını büyük ölçüde doğrularken, yeni 7.000 adım eşiği, o düzeyde yürümeyen ve ayakta durabilen beşerler için katiyen 10.000 adımdan daha kolay bir gayedir. Günde 7.000 adım, şu anda bu ölçüye ulaşamayan biroldukça kişi için daha gerçekleştirilebilir bir amaç olabilir. 7.000 adım ne sihirli bir sayı ne de bu bahis hakkında duyacağımız son sayı. Husus hakkındaki araştırmalar devam ettikçe yeni sayılar ve tahminen de yürüme kriterleri edineceğimiz kesin denebilir. Günümüz teknolojisinde adım sayan akıllı saatler, adım sayarlar ve telefon uygulamaları da göz önünde bulundurulduğunda bilim insanlarının yapacakları araştırmaların da kapsamını genişletmesi çok muhtemel duruyor.
Kaynak: sciencealert.com
Yürüyüşün faydalarını destekleyecek ispatlar yıllardır yapılan çalışmalarla kanıtlanmış durumda. Bugüne kadar yapılan çalışmalarda günlük olarak daha fazla adım atmanın daha az erken vefat riski ile temaslı olduğunu ve bu adımların nereden geldiğinin bile kıymetli olmadığını göstermiştir. Doğal ki, her tahlil biraz farklıdır ve hiç bir iki küme tıpkı değildir.
Bu niçinle, bilim adamları, yürümenin beşerler için ne kadar uygun olduğu ve bununla birlikte kimin ve ne kadar yarar sağlayacağını belirleme konusunda taze, artan keşifler yapmaya devam ediyor. Yapılan en yeni araştırmalardan birinde yaş ortalaması 45’in biraz üzerinde olan 2.000 kişilik bir küme, hayatlarını sürdürürken, uyanık oldukları saatlerde günlük adım sayılarını ve adım yoğunluğunu izleyen ivmeölçerler taktılar. Deney 2005’te başladı ve iştirakçiler, özgün kümenin 72’sinin öldüğü 2018 yılına kadar tertipli aralıklarla takip edildi. Çalışmanın gözlemsel tabiatı, yürümenin deneydeki insanların sıhhatini nasıl güzelleştirdiği (veya etmediği) hakkında kesin sonuçlar çıkaramayacağımız manasına gelse de, kümedeki aktivite düzeyleri ve sıhhat sonuçları içindeki irtibatları belirleyebilir. En kıymetlisi, araştırmacılar burada, günde en az 7.000 adım atan bireylerin, deneyde ortalama 7.000’den az adım atanlara kıyasla, erken mevt riskinin yaklaşık yüzde 50 ila 70 daha düşük olduğunu buldular.
Sonuç olarak kendi başına adım yoğunluğunun (atılan adımların suratını ölçmek de denebilir) vefat oranı üzerinde hiç bir tesiri yoktu. Araştırmacılara göre, nüfustaki en az etkin beşerler içinde artan günlük adım hacmi, ölümlülüğe karşı en büyük muhafazayı sağlayabilir – lakin makul bir noktadan daha sonra, en azından bu belli sonuç üzerinde, ekstra adımların hiç bir yararlı tesiri olmadığı görülüyor. Araştırmacılar, çalışmalarında “Günde 10.000’den çok adım atmak, mevt riskinde daha fazla azalma ile alakalı değildi” diye açıklıyor .
Bulgular evvelki çalışmalardan yürüme hakkında esasen bildiğimiz şeylerin birçoklarını büyük ölçüde doğrularken, yeni 7.000 adım eşiği, o düzeyde yürümeyen ve ayakta durabilen beşerler için katiyen 10.000 adımdan daha kolay bir gayedir. Günde 7.000 adım, şu anda bu ölçüye ulaşamayan biroldukça kişi için daha gerçekleştirilebilir bir amaç olabilir. 7.000 adım ne sihirli bir sayı ne de bu bahis hakkında duyacağımız son sayı. Husus hakkındaki araştırmalar devam ettikçe yeni sayılar ve tahminen de yürüme kriterleri edineceğimiz kesin denebilir. Günümüz teknolojisinde adım sayan akıllı saatler, adım sayarlar ve telefon uygulamaları da göz önünde bulundurulduğunda bilim insanlarının yapacakları araştırmaların da kapsamını genişletmesi çok muhtemel duruyor.
Kaynak: sciencealert.com