Organik kimya kitaplarını değiştirmemiz ve Vikipedi'yi güncellememiz gerekiyor; bugün bile “Bredt kuralına” (basitleştirerek, iç içe geçmiş karbon atomu halkaları olan belirli yapıları çok kararsız oldukları için “imkansız” olarak etiketleyen bir kimya yasası) ilişkin girişte yer alıyor. var olması), moleküllerin altında “yasak” ibaresi yer alıyor. Bu moleküller artık tabu değil. Çünkü Los Angeles'taki Kaliforniya Üniversitesi'nden biyokimyacının liderliğindeki bir grup araştırmacı Neil Garg şu anda endüstride kullanılanlardan daha karmaşık ve “üç boyutlu” molekülleri stabilize etmenin (ve dolayısıyla çok çeşitli amaçlarla, özellikle de yeni ilaçlara yol açacak ilginç olanları üretmenin ve kullanmanın) bir yolunu buldu.
Neyi başardınız Profesör Garg?
Uzun zamandır “varsayımsal” kabul edilen bazı moleküller: olefinler (yani Bredt kuralını ihlal eden bir veya daha fazla karbon atomu çiftinin çift bağla bağlandığı karbon ve hidrojen bileşikleri. En önemlisi, araştırmanın önündeki engeli ortadan kaldırdık çünkü bu başarı, inşa edilebilecek ve faydalı olduğu kanıtlanabilecek birçok yeni molekül türüne kapı açıyor.
Şu ana kadar “imkansız” olarak kabul edilen bu molekülleri stabil hale getirmeyi nasıl başardınız?
İşin püf noktası, bunları tek başına sentezlemek değil, olefinlere özgü çift karbon bağı olmadan, ancak molekülün geri kalanının doğru sırada olduğu bir “öncü” bileşik kullanmaktır. Bu sayede kararsız molekül ile öncül arasındaki reaksiyon sonucu ortaya çıkan olefin, kararlı bir molekül olacaktır.
Keşfiniz sayesinde üretilebilecek yeni moleküllerin avantajlarını bize anlatabilir misiniz?
2010 yılında Nobel Kimya Ödülü, çok “düz” moleküllerin yapımına olanak tanıyan “çapraz bağlanma” kimyasal reaksiyonları nedeniyle Heck, Negishi ve Suzuki'ye verildi. Sistemimizle çok karmaşık üç boyutlu yapılara sahip moleküller oluşturmak mümkün ve bu, ilaç endüstrisi için çok ilginç. Görüyorsunuz, ilaçlar (basitleştirmek gerekirse) esas olarak proteinler üzerinde etki gösterir ve proteinler karmaşık üç boyutlu yapılara sahiptir. Karmaşık üç boyutlu yapıya sahip bir molekül tarafından karakterize edilen bir ilaç üretmeyi başarırsam, bu şifa veren molekülün yalnızca şifa eyleminin hedefi olması gereken doğru proteine ”uyması” daha kolay olacaktır. bunun yerine, tedavi edilecek hastalıkla hiçbir ilgisi olmadığı için dokunulmaması gereken proteinleri (birbirine doğru şekilde uyum sağlayamadığı için) kendi haline bırakın. Kısaca daha kompleks olan bu moleküller sayesinde ilaçlar çok daha seçici ve etkili olabilecek, birçok yan etkiden kaçınabilecektir. Ve şimdiye kadar Bredt kuralı nedeniyle karbon ve hidrojenle bu tür karmaşık moleküller oluşturmak yasaktı.
okul”.
Konular
Neyi başardınız Profesör Garg?
Uzun zamandır “varsayımsal” kabul edilen bazı moleküller: olefinler (yani Bredt kuralını ihlal eden bir veya daha fazla karbon atomu çiftinin çift bağla bağlandığı karbon ve hidrojen bileşikleri. En önemlisi, araştırmanın önündeki engeli ortadan kaldırdık çünkü bu başarı, inşa edilebilecek ve faydalı olduğu kanıtlanabilecek birçok yeni molekül türüne kapı açıyor.
Şu ana kadar “imkansız” olarak kabul edilen bu molekülleri stabil hale getirmeyi nasıl başardınız?
İşin püf noktası, bunları tek başına sentezlemek değil, olefinlere özgü çift karbon bağı olmadan, ancak molekülün geri kalanının doğru sırada olduğu bir “öncü” bileşik kullanmaktır. Bu sayede kararsız molekül ile öncül arasındaki reaksiyon sonucu ortaya çıkan olefin, kararlı bir molekül olacaktır.
Keşfiniz sayesinde üretilebilecek yeni moleküllerin avantajlarını bize anlatabilir misiniz?
2010 yılında Nobel Kimya Ödülü, çok “düz” moleküllerin yapımına olanak tanıyan “çapraz bağlanma” kimyasal reaksiyonları nedeniyle Heck, Negishi ve Suzuki'ye verildi. Sistemimizle çok karmaşık üç boyutlu yapılara sahip moleküller oluşturmak mümkün ve bu, ilaç endüstrisi için çok ilginç. Görüyorsunuz, ilaçlar (basitleştirmek gerekirse) esas olarak proteinler üzerinde etki gösterir ve proteinler karmaşık üç boyutlu yapılara sahiptir. Karmaşık üç boyutlu yapıya sahip bir molekül tarafından karakterize edilen bir ilaç üretmeyi başarırsam, bu şifa veren molekülün yalnızca şifa eyleminin hedefi olması gereken doğru proteine ”uyması” daha kolay olacaktır. bunun yerine, tedavi edilecek hastalıkla hiçbir ilgisi olmadığı için dokunulmaması gereken proteinleri (birbirine doğru şekilde uyum sağlayamadığı için) kendi haline bırakın. Kısaca daha kompleks olan bu moleküller sayesinde ilaçlar çok daha seçici ve etkili olabilecek, birçok yan etkiden kaçınabilecektir. Ve şimdiye kadar Bredt kuralı nedeniyle karbon ve hidrojenle bu tür karmaşık moleküller oluşturmak yasaktı.
okul”.
Konular