Dissosiyatif amnezi: buna denir ama hafızanın dramatik bir kara deliğidir. Henüz yapılmamış bir şeyi yapmış olmanın kesinliği. Çocuğu anaokuluna götürmeyip öldüğü arabada bırakan baba, onu okulda bıraktığına ikna olmuştu. O kadar emindi ki daha sonra karısıyla bu konuyu konuştu ve küçük Stella ile anaokulunun eşiğini hiç geçmediğini o zaman bile hatırlamadı. Neyse ki, bu dramatik anlamda sık görülen bir fenomen değil, “iyi huylu” versiyonunda çok sık görülüyor.
“İyi huylu” Dr. Cro ne anlama geliyor?
“Çok sık herkesin başına gelir – o belirtir Francesco Cro, Viterbo Ruh Sağlığı Departmanının psikiyatristi – hangi yollardan geçtiğinizi hatırlamadan araba kullanmak ve kendinizi gideceğiniz yerde bulmak. Oraya bir tür otopilotla gittik. Belki de telefonda olduğumuz ve dikkatimizin dağıldığı içindir. Ya da düşüncede kaybolduğumuz için. Bu doğal bir olgudur, dış baskılar sürdürülemez olduğunda veya travmatik olaylardan sonra beynimiz beklemeye geçer. Tabii ki, her gün yaptığım tekrarlayan eylemlerle bunu yapmak daha kolay: kızımı ilk kez okula bırakmak zorunda kaldığımda çok dikkatli olacağım, belki yüzüncü kez artık olmayabilir ve kaygılar, endişeler veya işle ilgili sorunlar üst sıralarda yer alıyor. el”.
Beynimizin bir savunma tepkisi mi?
“Telaşlı bir yaşam tarzına beynimizin bir tepkisi. Her gün yapmamız ve hatırlamamız gereken onlarca şeyin hedefi olmanın yanı sıra, en azından iyi huylu olarak tanımladığımız amneziler için, üzerine uzun uzun düşünmemeye çalışmalıyız.” geçmiş veya gelecek hakkında düşünmek, ama şimdiye odaklanmak, hayatımızın o anında yaşadıklarımıza odaklanmak ve bunun yerine bir şey yapıyoruz ve zaten bir sonrakini değil, sonraki birçok şeyi düşünüyoruz. muhtemelen bu baba da kızını okula bırakacak zamanı çoktan geçmişti ve o gün yapacakları her şeyi düşünüyordu.”
Ama nasıl olur da çocuğu arabada bıraktığını karısıyla bir sonraki telefon görüşmesinde bile hatırlamaz?
“Tam olarak dissosiyatif epizotlarda hafıza oluşmadığı, sahneyi görselleştirmediği, beyin onu her gün yaptığı şeyi yaptığına inandırdığı için. Dissosiyasyon bir nefsi müdafaa biçimidir: uyaranlar çok fazla olduğunda ve sürdürülemez, bazı şeyleri otomatik olarak hariç tutuyoruz ve daha az önemli olanları da şart değil. Dolayısıyla bugün – saatte yüz yaşam ve birçok yönden daha fazla baskı ile – riskler herkes için çok daha büyük”.
Ama herhangi bir çözüm var mı?
“Yavaşlamak, şimdiye odaklanmak yeterli olacaktır ve bunun yerine internet, TV, cep telefonları, çok teşvik edici durumlarla çevriliyiz ve bunların hiçbirini kaçırmak istemiyoruz. Sonra aile ve profesyonel taahhütler ve Bir noktada artık dayanamıyoruz, çok yoğun bir hayatımız var, hep koşuyoruz, aileler sabahtan koşuyor, birkaç dakikada kahvaltılar oluyor, sonra çocuklar anne babalar tarafından okuldan çıkıyor, onlar da işe koşuyor. Ve işteyken zaten okuldan ayrılmayı, öğleden sonra aktivitelerini düşünüyorlar: bu uzun süre devam eden bir durum değil. Ve gerçekten de beyin alarm veriyor”. Gerçek kara delikler olan alarmlar.
“İyi huylu” Dr. Cro ne anlama geliyor?
“Çok sık herkesin başına gelir – o belirtir Francesco Cro, Viterbo Ruh Sağlığı Departmanının psikiyatristi – hangi yollardan geçtiğinizi hatırlamadan araba kullanmak ve kendinizi gideceğiniz yerde bulmak. Oraya bir tür otopilotla gittik. Belki de telefonda olduğumuz ve dikkatimizin dağıldığı içindir. Ya da düşüncede kaybolduğumuz için. Bu doğal bir olgudur, dış baskılar sürdürülemez olduğunda veya travmatik olaylardan sonra beynimiz beklemeye geçer. Tabii ki, her gün yaptığım tekrarlayan eylemlerle bunu yapmak daha kolay: kızımı ilk kez okula bırakmak zorunda kaldığımda çok dikkatli olacağım, belki yüzüncü kez artık olmayabilir ve kaygılar, endişeler veya işle ilgili sorunlar üst sıralarda yer alıyor. el”.
Beynimizin bir savunma tepkisi mi?
“Telaşlı bir yaşam tarzına beynimizin bir tepkisi. Her gün yapmamız ve hatırlamamız gereken onlarca şeyin hedefi olmanın yanı sıra, en azından iyi huylu olarak tanımladığımız amneziler için, üzerine uzun uzun düşünmemeye çalışmalıyız.” geçmiş veya gelecek hakkında düşünmek, ama şimdiye odaklanmak, hayatımızın o anında yaşadıklarımıza odaklanmak ve bunun yerine bir şey yapıyoruz ve zaten bir sonrakini değil, sonraki birçok şeyi düşünüyoruz. muhtemelen bu baba da kızını okula bırakacak zamanı çoktan geçmişti ve o gün yapacakları her şeyi düşünüyordu.”
Ama nasıl olur da çocuğu arabada bıraktığını karısıyla bir sonraki telefon görüşmesinde bile hatırlamaz?
“Tam olarak dissosiyatif epizotlarda hafıza oluşmadığı, sahneyi görselleştirmediği, beyin onu her gün yaptığı şeyi yaptığına inandırdığı için. Dissosiyasyon bir nefsi müdafaa biçimidir: uyaranlar çok fazla olduğunda ve sürdürülemez, bazı şeyleri otomatik olarak hariç tutuyoruz ve daha az önemli olanları da şart değil. Dolayısıyla bugün – saatte yüz yaşam ve birçok yönden daha fazla baskı ile – riskler herkes için çok daha büyük”.
Ama herhangi bir çözüm var mı?
“Yavaşlamak, şimdiye odaklanmak yeterli olacaktır ve bunun yerine internet, TV, cep telefonları, çok teşvik edici durumlarla çevriliyiz ve bunların hiçbirini kaçırmak istemiyoruz. Sonra aile ve profesyonel taahhütler ve Bir noktada artık dayanamıyoruz, çok yoğun bir hayatımız var, hep koşuyoruz, aileler sabahtan koşuyor, birkaç dakikada kahvaltılar oluyor, sonra çocuklar anne babalar tarafından okuldan çıkıyor, onlar da işe koşuyor. Ve işteyken zaten okuldan ayrılmayı, öğleden sonra aktivitelerini düşünüyorlar: bu uzun süre devam eden bir durum değil. Ve gerçekten de beyin alarm veriyor”. Gerçek kara delikler olan alarmlar.