Kendimi birçok kez duyusal düzeyde aşırı duyarlı, otistik bir kişi olarak tanımladım ve bu tanımın, otizmli olmayan doğmuş ve bu duyarlılığı hiç deneyimlememiş kişilerde merak uyandırabileceğini hayal ediyorum. Şimdi ayrıntılara girmeye çalışacağım ve sizinle işitme durumum hakkında konuşarak başlayacağım.
Şehrin gürültüsü
Çocukluğumda şehrin tüm genel gürültülerini ve seslerini aşırı, bazen de o kadar aşırı algılardım ki ellerimle kulaklarımı tıkardım, çığlık atmaktan kendimi alamazdım ve baş ağrısı değil, beynimde bir acı hissederdim. bu fiziksel bir acıdır. ama gerçekten zihinsel bir acı.
Bu yüzden sizden ricam, lütfen küçük otistik kardeşlerim için çok gürültülü olan durumlardan kaçının, özellikle de bu durumlarda onların tedirgin veya çaresiz hale geldiğini görürseniz. Yıllar geçtikçe işitme duyum biraz duyarsızlaştı, sanırım yaşadığım dünyaya uyum sağladım ama bugün bile benim için ortalama olan bir TV ses seviyesi, otizmli olmayanlar için minimum duyulabilir ses seviyesidir. Akustik duyarlılığım da tüm sesler veya gürültüler için doğrusal değildir. Öncelikle ani seslerden ya da seslerden daha çok acı çekiyorum çünkü bunları bekliyorsam kendimi zihinsel olarak hazırlıyorum.
Farklı yeteneklere sahip ve dolayısıyla farklı şekilde mutlu: Federico De Rosa otizmini anlatıyor
Yüksek hacimleri sevmiyorum
O zaman yüksek tonlardan ve hatta yüksek ses seviyelerinden daha çok acı çekiyorum. Bu üç zayıf yönüm, beklenmedik bir şekilde, çok yüksek tonlarda ve çılgın bir ses seviyesinde, ambulans sireni gibi ölümcül bir karışım halinde birleşebilir. Paniğe kapılıyorum. Böyle bir vahşeti nasıl icat edebildiğini bilmiyorum. Ancak akustik hassasiyet de değerli olabilir.
Chiara ve bir gencin 'kaotik' düşünceleri: “Hepimiz kırılganız”
kaydeden Federico De Rosa
14 Haziran 2024
Ormanın sessizliği
Ormanın sessizliği dediğiniz yerde ne kadar büyüleyici ve harika mikro sesler dinlediğimi hayal bile edemezsiniz. Yarından itibaren hepimiz daha az gürültü yapmaya mı çalışacağız? Çoğumuz otistikler için bu büyük bir rahatlama olurdu. Bir sonraki yazımda görüşümü güzelce açıklamaya çalışacağım. Otizmimin kolay olduğunu ve aramızdaki farklılıklara rağmen iyi arkadaş olmanın hiç de zor olmayacağını göreceksiniz.
Otistik bir çocuğun günlüğü: Federico: “Trafikte deliriyorum”
kaydeden Federico De Rosa
02 Ekim 2024
Konular
Şehrin gürültüsü
Çocukluğumda şehrin tüm genel gürültülerini ve seslerini aşırı, bazen de o kadar aşırı algılardım ki ellerimle kulaklarımı tıkardım, çığlık atmaktan kendimi alamazdım ve baş ağrısı değil, beynimde bir acı hissederdim. bu fiziksel bir acıdır. ama gerçekten zihinsel bir acı.
Bu yüzden sizden ricam, lütfen küçük otistik kardeşlerim için çok gürültülü olan durumlardan kaçının, özellikle de bu durumlarda onların tedirgin veya çaresiz hale geldiğini görürseniz. Yıllar geçtikçe işitme duyum biraz duyarsızlaştı, sanırım yaşadığım dünyaya uyum sağladım ama bugün bile benim için ortalama olan bir TV ses seviyesi, otizmli olmayanlar için minimum duyulabilir ses seviyesidir. Akustik duyarlılığım da tüm sesler veya gürültüler için doğrusal değildir. Öncelikle ani seslerden ya da seslerden daha çok acı çekiyorum çünkü bunları bekliyorsam kendimi zihinsel olarak hazırlıyorum.
Farklı yeteneklere sahip ve dolayısıyla farklı şekilde mutlu: Federico De Rosa otizmini anlatıyor
Yüksek hacimleri sevmiyorum
O zaman yüksek tonlardan ve hatta yüksek ses seviyelerinden daha çok acı çekiyorum. Bu üç zayıf yönüm, beklenmedik bir şekilde, çok yüksek tonlarda ve çılgın bir ses seviyesinde, ambulans sireni gibi ölümcül bir karışım halinde birleşebilir. Paniğe kapılıyorum. Böyle bir vahşeti nasıl icat edebildiğini bilmiyorum. Ancak akustik hassasiyet de değerli olabilir.
Chiara ve bir gencin 'kaotik' düşünceleri: “Hepimiz kırılganız”
kaydeden Federico De Rosa
14 Haziran 2024
Ormanın sessizliği
Ormanın sessizliği dediğiniz yerde ne kadar büyüleyici ve harika mikro sesler dinlediğimi hayal bile edemezsiniz. Yarından itibaren hepimiz daha az gürültü yapmaya mı çalışacağız? Çoğumuz otistikler için bu büyük bir rahatlama olurdu. Bir sonraki yazımda görüşümü güzelce açıklamaya çalışacağım. Otizmimin kolay olduğunu ve aramızdaki farklılıklara rağmen iyi arkadaş olmanın hiç de zor olmayacağını göreceksiniz.
Otistik bir çocuğun günlüğü: Federico: “Trafikte deliriyorum”
kaydeden Federico De Rosa
02 Ekim 2024
Konular