İsrail’in öncüleriyle sevgiyle alay eden romanlarıyla ülkenin önde gelen yazarlarından biri haline gelen Meir Shalev, Salı günü İsrail’in kuzeyindeki Jezreel Vadisi’ndeki Alonei Abba köyündeki evinde öldü. 74 yaşındaydı.
Temsilcisi Deborah Harris, sebebin pankreas kanseri olduğunu söyledi.
Romanlarına nüfuz eden baş mizahı nedeniyle Mark Twain ve büyülü gerçekçiliği kullanması nedeniyle Gabriel García Márquez ile karşılaştırılan Bay Shalev, yedi romanının çoğunu 1948’de İsrail’in bağımsızlığından önceki yarım yüzyıla odakladı.
Siyonistlerin, sosyalistlerin ve komünistlerin Doğu Avrupa’nın yabancılaşmasından ve pogromlarından kaçmak için Osmanlı veya İngiliz kontrolündeki Filistin’e göç ettikleri bir dönemdi. İlk romanı The Blue Mountain’da en net şekilde yakalandığı gibi, kısa süre sonra kendilerini sivrisinek kaynaklı hastalıklar ve Arap saldırıları ile boğuşurken dirençli bir manzara geliştirirken bellerini kırarken buldular.
Bu koşullar altında yüce ideallere ulaşmaya çalışan entelektüellerin sahneleri, dokunaklı komik olaylara yol açtı. Kudüs İbrani Üniversitesi’nde Karşılaştırmalı Edebiyat Fahri Profesörü olan Sidra DeKoven Ezrahi, Mavi Dağ’ı “öncülerin asil ama başarısız ütopik deneyi üzerine bir yorum” olarak tanımladı.
“Yalnızca İsrail’in acımasızlığı hakkında yazmakla kalmadı; saçmalıkları hakkında da yazdı” dedi. “Neredeyse İsrail hicivini icat etti.”
Yaşlı annesi ölürken Mavi Dağ’ı okuyordu. Profesör Ezrahi, “Üzüldüm ama güldüm” dedi. “Yazısı sadece komik değildi. Onun bir ruhu vardı. Gözyaşları kahkahalardan gelirdi.”
Temsilcisi Bayan Harris’e göre sekiz kurgu dışı kitap ve 14 çocuk kitabı da yazan Bay Shalev, 30’dan fazla dile çevrildi.
1948 savaşında öldürülen bir posta güvercini rehberinin öyküsünü sorunlu bir evlilik içindeki İsrailli bir tur rehberinin öyküsüyle iç içe geçiren romanı Bir Güvercin ve Bir Oğlan (2006), İsrail’in en yüksek edebiyat ödülü olan Brenner Ödülü’nü kazandı.
Bir Güvercin ve Bir Oğlan, Amerika Birleşik Devletleri’nde bir İsrailli tarafından en çok satan ikinci romandı.Kredi…Penguen Rastgele Evi hakkında
David Grossman ve Amos Oz gibi çağdaşlarının yapıtlarının aksine, Bay Shalev’in kurgusu nadiren İsrail’in kaotik, sivri dilli siyasetine ve Filistin’in bir anavatan arayışını çözmenin karmaşıklığına saptı.
Bu görüşleri, Filistinlilerle çatışmaya iki devletli bir çözüm için popüler bir ses sunmak için 30 yılı aşkın bir süredir yazdığı ulusal gazete Yediot Ahronot’ta hafta sonu köşelerine ayırdığını söyledi.
Moment dergisine 2017’de verdiği bir röportajda “Sanatımı siyasi görüşlerimi tanıtmak için kullanmayı sevmiyorum ve siyasi fikirlerimi edebiyatımı tanıtmak için kullanmayı sevmiyorum” dedi.
Freedoms’ın editörü edebiyat eleştirmeni Leon Wieseltier’e göre, İsrail’in ılımlı solunda yer almasına ve Batı Şeria’daki Yahudi yerleşim birimlerinin dondurulmasını ve özerk bir Filistin devletinin kurulmasını desteklemesine rağmen, Bay Shalev açmazdan “herkesin sorumlu olduğu konusunda ısrar etti”. Quarterly Çarşamba günü bir telefon görüşmesinde söyledi.
Bay Shalev, 2009’da Der Spiegel dergisine şunları söyledi: “Radikal Filistinliler hâlâ tek çözümün tüm Yahudilerin çantalarını toplayıp dedelerinin geldiği yere geri dönmek olduğunu söylüyor. Orta Doğu’da daha fazla Yahudi yoksa, onların mantığına göre sorun çözülür. Böyle düşündükleri sürece barış olmaz.”
Bay Shalev, dindar bir Yahudi değildi ve Kudüs’teki diğer evinden kaçındı çünkü şehrin çok dindar olduğuna ve dindarlarla dolu olduğuna inanıyordu. Bununla birlikte, İncil hikayelerinde ustaydı ve onları analiz eden iki kitap yazdı; bunlara ilk aşk, ilk nefret, ilk rüya ve benzerleri üzerine düşündüğü Başlangıçlar: İncil’in İlgi Çekici İlkleri Üzerine Düşünceler (2011) dahildir. şaşırtıcı kararlar verin.
Bay Shalev’in tahminine göre ilk aşk, Adem ile Havva veya İbrahim ile Sarah arasında değil, İbrahim ile oğlu İshak arasındaydı; İbrahim, Tanrı tarafından İbrahim’in sadakatinin ve güveninin bir testi olarak İshak’ı kurban etmesi için çağrıldığında gösterildi.
“Hikayenin insan kurban etme uygulamasıyla mücadele etmek için tasarlandığını düşünmüyorum, daha çok İncil’in en itaatkar müminin itaatinin nasıl en karanlık sokaklardan aşağı inebileceğini göstermek için tasarlandığını düşünüyorum” diye yazdı.
Bay Shalev’in okuyucu favorilerinden biri, kurgusal olmayan komik bir kitaptı, sevgi dolu anı kitabı My Russian Grandmother and Her American Hoover (2011). Yazarın, başarılı bir Amerikan akrabasından bir General Electric (veya kendi deyimiyle “svieeperrr”) modelini alan ve ardından Omnipresence tarafından yok edilebileceğinden korkarak onu kilitleyen, cesur bir sosyalist öncü olan anneannesinin hikayesini anlatıyor. köylerinde toz haline gelirler.
Kurgusal olmayan bir çizgi roman olan “Rus Büyükannem ve Amerikan Elektrikli Süpürgesi” bir okuyucunun favorisiydi.Kredi…Penguen Rastgele Evi hakkında
Bayan Harris, “Herkesin böyle bir büyükannesi vardı” dedi.
Bay Shalev’in büyükannesi canlı bir hikaye anlatıcısıydı ve İsrail kooperatif çiftçi topluluğu Moshav’ın eski günlerinden kalma hikayeler açısından zengindi. Ona Mavi Dağ’ı yazması için ilham veren oydu.
Meir Shalev, 29 Temmuz 1948’de ülkenin ilk moshav’ı olan Nahalal’da doğdu, aynı yıl İsrail bağımsız bir devlet oldu. Nahalal, bir tekerleğin parmaklıkları gibi yayılan bireysel parsellerle dairesel tasarımı ve ünlü General Moshe Dayan’ın ailesi gibi Avrupalı sürgünleriyle dikkate değerdi.
Shalev’ler edebi bir aileydi. Babası Yitzhak yayınlanmış bir şairdi; annesi Batya (Ben-Barak) Shalev, lisede edebiyat öğretmenidir. Bir amca, Mordechai Shalev, bir edebiyat eleştirmeniydi; kuzeni Zeruya Shalev de beğenilen bir yazardır.
Bay Shalev, The Jerusalem Post’a verdiği bir röportajda annesinin “Mark Twain, Sholem Aleichem, Charles Dickens gibi yalnızca iyi edebiyatları okumamı sağladığını” hatırladı.
“Büyüdüğüm evde sansür yoktu,” dedi, “ve 14 yaşındayken babam bana ‘Lolita’yı getirdi ve ‘Al, bu senin yaşındaki bir kız hakkında bir kitap’ dedi. O zamanlar hiçbir anne baba çocuğuna o yaşta bu kitabı okutmazdı ama babam bunun bir şaheser olduğunu ve okumam gerektiğini düşündü.”
Aile, Bay Shalev’in sonunda İbrani Üniversitesi’nde sanat ve psikoloji eğitimi aldığı Kudüs’e taşındı. Üniversiteye gitmeden önce 1966’da askere alındı, bir keşif şirketinin manga lideri olarak ünlü Golani Tugayı’na katıldı. 1967 Arap-İsrail Savaşı’nın ardından devam eden çatışmalarda ambulans kullanırken, bir dost ateşi olayında dört kurşunla yaralandı.
Bay Shalev, uzun yıllar radyo ve televizyon programlarının yapımcılığını üstlendi ve kendi talk-show’unu yaptı. Moment dergisine 40 yaşına geldiğinde yaptığı işin “kendime değer vereceğim bir şey olmadığını” hissettiğini, bu yüzden televizyon işinden ayrılıp çocuk kitapları ve ardından The Blue Mountain yazmaya başladığını söyledi.
Eşi RinaShalev tarafından hayatta kaldı; bir oğul, Michael; kızı Zohar; bir erkek kardeş, Hayfa Üniversitesi’nde tarihçi olan Zur; ve iki torun. Kız kardeşi Rafaela 2020’de öldü.
Herr Wieseltier, “Düzyazısını ayıran şey canlılığıydı,” dedi. “Yazısıyla ilgili her şey çok canlı ve canlı. Ve inanılmaz derecede komikti.”
Mukaddes Kitap hakkında yazan Bay Shalev, diğer dokuz emirden farklı olarak onuncu emrin arzuya, yani yapmaya değil, hissetmeye karşı bir yasak olduğunu gözlemledi.
“Herkes arzular” diye yazdı. “Herkes son emri dikkate almıyor. Bunu yaparken, İncil’deki yasa koyucular, hiçbir Yahudi’nin emirleri incelerken asla mükemmel bir 10 alamamasını sağladı. Dokuz, Yahudi sertifikasındaki en yüksek puandır.”
Temsilcisi Deborah Harris, sebebin pankreas kanseri olduğunu söyledi.
Romanlarına nüfuz eden baş mizahı nedeniyle Mark Twain ve büyülü gerçekçiliği kullanması nedeniyle Gabriel García Márquez ile karşılaştırılan Bay Shalev, yedi romanının çoğunu 1948’de İsrail’in bağımsızlığından önceki yarım yüzyıla odakladı.
Siyonistlerin, sosyalistlerin ve komünistlerin Doğu Avrupa’nın yabancılaşmasından ve pogromlarından kaçmak için Osmanlı veya İngiliz kontrolündeki Filistin’e göç ettikleri bir dönemdi. İlk romanı The Blue Mountain’da en net şekilde yakalandığı gibi, kısa süre sonra kendilerini sivrisinek kaynaklı hastalıklar ve Arap saldırıları ile boğuşurken dirençli bir manzara geliştirirken bellerini kırarken buldular.
Bu koşullar altında yüce ideallere ulaşmaya çalışan entelektüellerin sahneleri, dokunaklı komik olaylara yol açtı. Kudüs İbrani Üniversitesi’nde Karşılaştırmalı Edebiyat Fahri Profesörü olan Sidra DeKoven Ezrahi, Mavi Dağ’ı “öncülerin asil ama başarısız ütopik deneyi üzerine bir yorum” olarak tanımladı.
“Yalnızca İsrail’in acımasızlığı hakkında yazmakla kalmadı; saçmalıkları hakkında da yazdı” dedi. “Neredeyse İsrail hicivini icat etti.”
Yaşlı annesi ölürken Mavi Dağ’ı okuyordu. Profesör Ezrahi, “Üzüldüm ama güldüm” dedi. “Yazısı sadece komik değildi. Onun bir ruhu vardı. Gözyaşları kahkahalardan gelirdi.”
Temsilcisi Bayan Harris’e göre sekiz kurgu dışı kitap ve 14 çocuk kitabı da yazan Bay Shalev, 30’dan fazla dile çevrildi.
1948 savaşında öldürülen bir posta güvercini rehberinin öyküsünü sorunlu bir evlilik içindeki İsrailli bir tur rehberinin öyküsüyle iç içe geçiren romanı Bir Güvercin ve Bir Oğlan (2006), İsrail’in en yüksek edebiyat ödülü olan Brenner Ödülü’nü kazandı.
Bir Güvercin ve Bir Oğlan, Amerika Birleşik Devletleri’nde bir İsrailli tarafından en çok satan ikinci romandı.Kredi…Penguen Rastgele Evi hakkında
David Grossman ve Amos Oz gibi çağdaşlarının yapıtlarının aksine, Bay Shalev’in kurgusu nadiren İsrail’in kaotik, sivri dilli siyasetine ve Filistin’in bir anavatan arayışını çözmenin karmaşıklığına saptı.
Bu görüşleri, Filistinlilerle çatışmaya iki devletli bir çözüm için popüler bir ses sunmak için 30 yılı aşkın bir süredir yazdığı ulusal gazete Yediot Ahronot’ta hafta sonu köşelerine ayırdığını söyledi.
Moment dergisine 2017’de verdiği bir röportajda “Sanatımı siyasi görüşlerimi tanıtmak için kullanmayı sevmiyorum ve siyasi fikirlerimi edebiyatımı tanıtmak için kullanmayı sevmiyorum” dedi.
Freedoms’ın editörü edebiyat eleştirmeni Leon Wieseltier’e göre, İsrail’in ılımlı solunda yer almasına ve Batı Şeria’daki Yahudi yerleşim birimlerinin dondurulmasını ve özerk bir Filistin devletinin kurulmasını desteklemesine rağmen, Bay Shalev açmazdan “herkesin sorumlu olduğu konusunda ısrar etti”. Quarterly Çarşamba günü bir telefon görüşmesinde söyledi.
Bay Shalev, 2009’da Der Spiegel dergisine şunları söyledi: “Radikal Filistinliler hâlâ tek çözümün tüm Yahudilerin çantalarını toplayıp dedelerinin geldiği yere geri dönmek olduğunu söylüyor. Orta Doğu’da daha fazla Yahudi yoksa, onların mantığına göre sorun çözülür. Böyle düşündükleri sürece barış olmaz.”
Bay Shalev, dindar bir Yahudi değildi ve Kudüs’teki diğer evinden kaçındı çünkü şehrin çok dindar olduğuna ve dindarlarla dolu olduğuna inanıyordu. Bununla birlikte, İncil hikayelerinde ustaydı ve onları analiz eden iki kitap yazdı; bunlara ilk aşk, ilk nefret, ilk rüya ve benzerleri üzerine düşündüğü Başlangıçlar: İncil’in İlgi Çekici İlkleri Üzerine Düşünceler (2011) dahildir. şaşırtıcı kararlar verin.
Bay Shalev’in tahminine göre ilk aşk, Adem ile Havva veya İbrahim ile Sarah arasında değil, İbrahim ile oğlu İshak arasındaydı; İbrahim, Tanrı tarafından İbrahim’in sadakatinin ve güveninin bir testi olarak İshak’ı kurban etmesi için çağrıldığında gösterildi.
“Hikayenin insan kurban etme uygulamasıyla mücadele etmek için tasarlandığını düşünmüyorum, daha çok İncil’in en itaatkar müminin itaatinin nasıl en karanlık sokaklardan aşağı inebileceğini göstermek için tasarlandığını düşünüyorum” diye yazdı.
Bay Shalev’in okuyucu favorilerinden biri, kurgusal olmayan komik bir kitaptı, sevgi dolu anı kitabı My Russian Grandmother and Her American Hoover (2011). Yazarın, başarılı bir Amerikan akrabasından bir General Electric (veya kendi deyimiyle “svieeperrr”) modelini alan ve ardından Omnipresence tarafından yok edilebileceğinden korkarak onu kilitleyen, cesur bir sosyalist öncü olan anneannesinin hikayesini anlatıyor. köylerinde toz haline gelirler.
Kurgusal olmayan bir çizgi roman olan “Rus Büyükannem ve Amerikan Elektrikli Süpürgesi” bir okuyucunun favorisiydi.Kredi…Penguen Rastgele Evi hakkında
Bayan Harris, “Herkesin böyle bir büyükannesi vardı” dedi.
Bay Shalev’in büyükannesi canlı bir hikaye anlatıcısıydı ve İsrail kooperatif çiftçi topluluğu Moshav’ın eski günlerinden kalma hikayeler açısından zengindi. Ona Mavi Dağ’ı yazması için ilham veren oydu.
Meir Shalev, 29 Temmuz 1948’de ülkenin ilk moshav’ı olan Nahalal’da doğdu, aynı yıl İsrail bağımsız bir devlet oldu. Nahalal, bir tekerleğin parmaklıkları gibi yayılan bireysel parsellerle dairesel tasarımı ve ünlü General Moshe Dayan’ın ailesi gibi Avrupalı sürgünleriyle dikkate değerdi.
Shalev’ler edebi bir aileydi. Babası Yitzhak yayınlanmış bir şairdi; annesi Batya (Ben-Barak) Shalev, lisede edebiyat öğretmenidir. Bir amca, Mordechai Shalev, bir edebiyat eleştirmeniydi; kuzeni Zeruya Shalev de beğenilen bir yazardır.
Bay Shalev, The Jerusalem Post’a verdiği bir röportajda annesinin “Mark Twain, Sholem Aleichem, Charles Dickens gibi yalnızca iyi edebiyatları okumamı sağladığını” hatırladı.
“Büyüdüğüm evde sansür yoktu,” dedi, “ve 14 yaşındayken babam bana ‘Lolita’yı getirdi ve ‘Al, bu senin yaşındaki bir kız hakkında bir kitap’ dedi. O zamanlar hiçbir anne baba çocuğuna o yaşta bu kitabı okutmazdı ama babam bunun bir şaheser olduğunu ve okumam gerektiğini düşündü.”
Aile, Bay Shalev’in sonunda İbrani Üniversitesi’nde sanat ve psikoloji eğitimi aldığı Kudüs’e taşındı. Üniversiteye gitmeden önce 1966’da askere alındı, bir keşif şirketinin manga lideri olarak ünlü Golani Tugayı’na katıldı. 1967 Arap-İsrail Savaşı’nın ardından devam eden çatışmalarda ambulans kullanırken, bir dost ateşi olayında dört kurşunla yaralandı.
Bay Shalev, uzun yıllar radyo ve televizyon programlarının yapımcılığını üstlendi ve kendi talk-show’unu yaptı. Moment dergisine 40 yaşına geldiğinde yaptığı işin “kendime değer vereceğim bir şey olmadığını” hissettiğini, bu yüzden televizyon işinden ayrılıp çocuk kitapları ve ardından The Blue Mountain yazmaya başladığını söyledi.
Eşi RinaShalev tarafından hayatta kaldı; bir oğul, Michael; kızı Zohar; bir erkek kardeş, Hayfa Üniversitesi’nde tarihçi olan Zur; ve iki torun. Kız kardeşi Rafaela 2020’de öldü.
Herr Wieseltier, “Düzyazısını ayıran şey canlılığıydı,” dedi. “Yazısıyla ilgili her şey çok canlı ve canlı. Ve inanılmaz derecede komikti.”
Mukaddes Kitap hakkında yazan Bay Shalev, diğer dokuz emirden farklı olarak onuncu emrin arzuya, yani yapmaya değil, hissetmeye karşı bir yasak olduğunu gözlemledi.
“Herkes arzular” diye yazdı. “Herkes son emri dikkate almıyor. Bunu yaparken, İncil’deki yasa koyucular, hiçbir Yahudi’nin emirleri incelerken asla mükemmel bir 10 alamamasını sağladı. Dokuz, Yahudi sertifikasındaki en yüksek puandır.”