İnsan bedeninin fizikselliğini yeniden ilgi odağına getiren sanal gerçeklik, onu bir anda silmiş gibi görünüyor. Bugün beden binlerce ilginin nesnesi ama hiç önemsenmiyor: Tıp genel görüşü kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya, çevrimiçi yaşam onu gerçek ilişkilerden uzaklaştırıyor. Psikiyatrist ve psikanalist Vittorio Lingiardi, 'Beden, İnsan' (Einaudi) kitabında bizi bedenin içinde bir yolculuğa çıkarıyor, onun şiirselliğinden ayırmadan fizikselliğini kutluyor. Kan ve hücreler, semboller ve anılar.
Psikanalist Lingiardi: “Sanal çağdaki insan vücudu, yeniden fethedilecek bir hazine”
Profesör Lingiardi, sanal çağda beden hâlâ önemli mi?
Şair Szymborska, 'Beden oradadır, vardır ve vardır' diyor. Bizi içerir, bizi belirler. O bizim Ben'imizdir ama aynı zamanda ilk sensin. Bir an önce onunla konuşmayı öğrenmemiz gerekiyor. Bedenin 'gerçeği' ile karşılaşma her zaman karmaşıktır: heyecan verici ve dramatik. Günümüzde yarı sanal bedenler (işte, ilişkilerde) daha da fazla. Özellikle de dönüştüğü anlarda: ergenlik ve yaşlanma.”
İlk ceset anneninkidir. Dokunuş, bakış belli, neden?
“Vücudumuz, bize nasıl bakıldığı da dahil olmak üzere, hafızadan yapılmıştır. Aceleci, müdahaleci, sevecen, sakinleştirici okşamalar… Psikanalist ve çocuk doktoru Winnicott'un iki anahtar kelimesi “tutmak” ve “elde etmek”: desteklemek ve ele almak. Bakıcının dokunuşu ve bakışı ilişkilerimizin ve kişiliğimizin geleceğini şekillendirir. Şair Keats “Dokunmanın bir hafızası vardır” diyor. Ve Freud'a göre deri psişik bir organdır.”
Bize ruhla birlikte tüm bedeni verecek organlardan bahsediyor.
“Beden ayrı unsurlardan oluşur ama bir arada yaşama tiyatrosudur. Aklıma Whitman'ın 'elektrikli beden' hakkındaki muhteşem şiiri geliyor: Her organın bütün vücut olduğu ve bütün bedenin de her bir organ olduğu tıbbi dua. Yaşamın içinden geçen, efsanevi ve tıbbi bir vücut zihni.”
Neden bedeni tanımlamak için sanatı kullanmaya karar verdiniz?
“Çünkü bedenin derin bir edebi ve sembolik boyutu var. Vücudun her bir kısmı anatomik ve fizyolojik bir bölgedir, aynı zamanda kimlik, hayal gücü ve dilin de yeridir. Cesetlerin siyasi boyutundan bahsetmiyorum bile.”
Düşünceler ve kelimeler, şimdiki zaman için psiko-kelimeler. Savaş, kimlik ve hayallerden bahseden podcast
kaydeden Vittorio Lingiardi
04 Temmuz 2022
Bir psikiyatrist için acıyı bilmek önemli midir? Peter Cameron'ın kitabının başlığını aktarırsak: 'Bir gün bu acı işinize yarayacak', kişisel deneyimleriniz size yardımcı oldu mu?
“Çok fazla. Benim işimi yapanlar her zaman iç dünyalarıyla iletişim halindedir. Empati, özdeşleşme, ilişki kliniğin anahtar kelimeleridir; başkalarının ve kişinin bakımı için gereklidir. Kliniği robotlaştırmak imkansızdır. Mesleğimizin koruduğu arketiplerden birinin de “yaralı şifacı” olması tesadüf değildir. Bu, diğerimizin acısına yem olduğumuz anlamına gelmez. Tam tersine ne kadar çok bilmeye ve anlamaya çalışırsak kendimizi korumayı o kadar iyi öğreniriz. Araştırma alanında bile her zaman terapistin duygusal tepkileri üzerinde çalıştım. Kendi karşı aktarımınızla bağlantıda kalmak (sadece hastaların yansıtmalarını değil, kendi kişisel geçmişinizi de içerir) her klinik ilişkide önemli bir andır.
Sağlık Festivali 2022. Teşhis, kaderi değiştiren bir kelime: Vittorio Lingiardi ile diyalog
Doktor-hasta ilişkisinden çok bahsediyorsunuz. Yeniden düşünmek için bir ilaç var mı?
“Evet derdim. Belki Eliot'un şu satırlarından yola çıkarak: “Bilgide kaybettiğimiz bilgelik nerede? Bilgi içinde kaybettiğimiz bilgi nerede?”. Günümüzde aşırı uzman tıp kutsal ve kaçınılmazdır, ancak tek tek parçaların incelenmesi tüm vücudu gözden kaçırmamıza neden olmamalıdır. Eğer parçalar ayrı ayrı ele alınırsa, birbirleriyle iletişim kurulmazsa ve doktorun zihninde bütünleşmezse risk hastayı değil hastalığı tedavi etmektir. Teknoloji öncesi tıptan kesinlikle pişman değilim ama aile hekimlerinin ortadan kaybolmamasını diliyorum. Kişiyi zaman içinde takip eden doktorlar, onun hiçbir organını dönemsel olarak takip etmezler.”
İlişki dışı bakım kavramı nasıl değişiyor?
“Suçluyu bulmak zor: hasta sayısı ve? yönetilemez; bürokratik görevler bunaltıcıdır ve klinik uygulamalardan zaman alır; Bekleme süreleri çok yorucu, belki de on dakikalık ziyaretler için. Hasta memnuniyeti ve doktor memnuniyeti minimum düzeydedir. Hastanenin herkesin kendi hikayesiyle geldiği yer olduğunu unutmayalım. Klinisyenin görevi hastalıktaki insanı tanımaktır. Beden, insan. Bu virgül, ihtiyacımız olan düşünmek için duraklamanın olduğu yer.”
Psikanalist Lingiardi: “Sanal çağdaki insan vücudu, yeniden fethedilecek bir hazine”
Profesör Lingiardi, sanal çağda beden hâlâ önemli mi?
Şair Szymborska, 'Beden oradadır, vardır ve vardır' diyor. Bizi içerir, bizi belirler. O bizim Ben'imizdir ama aynı zamanda ilk sensin. Bir an önce onunla konuşmayı öğrenmemiz gerekiyor. Bedenin 'gerçeği' ile karşılaşma her zaman karmaşıktır: heyecan verici ve dramatik. Günümüzde yarı sanal bedenler (işte, ilişkilerde) daha da fazla. Özellikle de dönüştüğü anlarda: ergenlik ve yaşlanma.”
İlk ceset anneninkidir. Dokunuş, bakış belli, neden?
“Vücudumuz, bize nasıl bakıldığı da dahil olmak üzere, hafızadan yapılmıştır. Aceleci, müdahaleci, sevecen, sakinleştirici okşamalar… Psikanalist ve çocuk doktoru Winnicott'un iki anahtar kelimesi “tutmak” ve “elde etmek”: desteklemek ve ele almak. Bakıcının dokunuşu ve bakışı ilişkilerimizin ve kişiliğimizin geleceğini şekillendirir. Şair Keats “Dokunmanın bir hafızası vardır” diyor. Ve Freud'a göre deri psişik bir organdır.”
Bize ruhla birlikte tüm bedeni verecek organlardan bahsediyor.
“Beden ayrı unsurlardan oluşur ama bir arada yaşama tiyatrosudur. Aklıma Whitman'ın 'elektrikli beden' hakkındaki muhteşem şiiri geliyor: Her organın bütün vücut olduğu ve bütün bedenin de her bir organ olduğu tıbbi dua. Yaşamın içinden geçen, efsanevi ve tıbbi bir vücut zihni.”
Neden bedeni tanımlamak için sanatı kullanmaya karar verdiniz?
“Çünkü bedenin derin bir edebi ve sembolik boyutu var. Vücudun her bir kısmı anatomik ve fizyolojik bir bölgedir, aynı zamanda kimlik, hayal gücü ve dilin de yeridir. Cesetlerin siyasi boyutundan bahsetmiyorum bile.”
Düşünceler ve kelimeler, şimdiki zaman için psiko-kelimeler. Savaş, kimlik ve hayallerden bahseden podcast
kaydeden Vittorio Lingiardi
04 Temmuz 2022
Bir psikiyatrist için acıyı bilmek önemli midir? Peter Cameron'ın kitabının başlığını aktarırsak: 'Bir gün bu acı işinize yarayacak', kişisel deneyimleriniz size yardımcı oldu mu?
“Çok fazla. Benim işimi yapanlar her zaman iç dünyalarıyla iletişim halindedir. Empati, özdeşleşme, ilişki kliniğin anahtar kelimeleridir; başkalarının ve kişinin bakımı için gereklidir. Kliniği robotlaştırmak imkansızdır. Mesleğimizin koruduğu arketiplerden birinin de “yaralı şifacı” olması tesadüf değildir. Bu, diğerimizin acısına yem olduğumuz anlamına gelmez. Tam tersine ne kadar çok bilmeye ve anlamaya çalışırsak kendimizi korumayı o kadar iyi öğreniriz. Araştırma alanında bile her zaman terapistin duygusal tepkileri üzerinde çalıştım. Kendi karşı aktarımınızla bağlantıda kalmak (sadece hastaların yansıtmalarını değil, kendi kişisel geçmişinizi de içerir) her klinik ilişkide önemli bir andır.
Sağlık Festivali 2022. Teşhis, kaderi değiştiren bir kelime: Vittorio Lingiardi ile diyalog
Doktor-hasta ilişkisinden çok bahsediyorsunuz. Yeniden düşünmek için bir ilaç var mı?
“Evet derdim. Belki Eliot'un şu satırlarından yola çıkarak: “Bilgide kaybettiğimiz bilgelik nerede? Bilgi içinde kaybettiğimiz bilgi nerede?”. Günümüzde aşırı uzman tıp kutsal ve kaçınılmazdır, ancak tek tek parçaların incelenmesi tüm vücudu gözden kaçırmamıza neden olmamalıdır. Eğer parçalar ayrı ayrı ele alınırsa, birbirleriyle iletişim kurulmazsa ve doktorun zihninde bütünleşmezse risk hastayı değil hastalığı tedavi etmektir. Teknoloji öncesi tıptan kesinlikle pişman değilim ama aile hekimlerinin ortadan kaybolmamasını diliyorum. Kişiyi zaman içinde takip eden doktorlar, onun hiçbir organını dönemsel olarak takip etmezler.”
İlişki dışı bakım kavramı nasıl değişiyor?
“Suçluyu bulmak zor: hasta sayısı ve? yönetilemez; bürokratik görevler bunaltıcıdır ve klinik uygulamalardan zaman alır; Bekleme süreleri çok yorucu, belki de on dakikalık ziyaretler için. Hasta memnuniyeti ve doktor memnuniyeti minimum düzeydedir. Hastanenin herkesin kendi hikayesiyle geldiği yer olduğunu unutmayalım. Klinisyenin görevi hastalıktaki insanı tanımaktır. Beden, insan. Bu virgül, ihtiyacımız olan düşünmek için duraklamanın olduğu yer.”