Zaten beş yaşında, çocuklar onlara rehberlik eden ve suçlunun doğasına bağlı olmayan bir tür “iç ahlaki koda” dayalı eylemleri yargılarlar. Aslında, anaokulunun bir çocuğu için veya paylaşmamak için bir akran ve robot olsun, her zaman yanlıştır. Bu eğilim aynı zamanda duygusal bir seviyede de geçerlidir: bu yaştaki çocuklar, robotlara bile, sanki hissedebiliyormuş gibi olumsuz duyguları – hoşnutsuzluk, hata – ilişkilendirir.
Robotların “Humanino” nun yeni olmadığı fikri, ama burada daha da belirgin görünüyor: şekil, hareketler, algılanan niyet robotu gözlerinde ahlaki bir ajan haline getiriyor. Buna ek olarak, yargı ve duygular düzeyinde ilginç kültürel farklılıklar gözlenir. Dergi Davranış ve Bilgi Teknolojisinde yayınlanan ve koordine edilen bir çalışmada keşfedilen şey budur. Antonella MarchettiKyoto, Osaka, Warwick Akademisyenleri ve meslektaşları ile işbirliği içinde Katolik Üniversitesi Psikoloji Bölümü, Milano Kampüsü ve Ceritom (Zihin Teorisi ve Yaşam Döngüsü Araştırma Merkezi) Davide Massaro, Cinzia Di Dio, Federico Manzi ve Giulia Peretti Milan Katolik Üniversitesi.
Anne ve yeni doğan arasındaki akıllı telefon, işte bebeğe ne oluyor
Donatella Zorzetto tarafından
15 Nisan 2025
Çalışma
Araştırma, ilk ahlaki yargıların nasıl oluştuğunu ve ihlalin kahramanının bir insan veya robot olduğu gerçeğini ne kadar saydığınızı keşfetmek için İtalyan kız ve erkekleri içeriyordu. Test, çocuklara bir karakter – bazen bir çocuk, bazen bir robot – göstermekten oluşuyordu. Sonra şu soru geliyor: “Doğru mu yanlış mı?” Ve tekrar: “Sizce, bu şeyi kimin yaptığını nasıl hissediyorsunuz? Ve eğer onun yerine olsaydınız, nasıl hissedersiniz?” İlk sonuç şaşırtıcıdır, Profesör Marchetti'nin altını çiziyor: Çocuklar, ahlaki bir eylemi yargılamak söz konusu olduğunda neredeyse insanlar ve robotlar arasında fark yaratmıyorlar.
Onlar için çalmak yanlıştır, paylaşmamak her zaman yanlıştır. Karar, bir kişi ya da robot ise değişmez “. Ancak insan ve robot arasındaki ayrım genel bir düzeyde karışıyor gibi görünüyorsa, İtalya ve Japonya arasındaki kültürel farklılıklar yargılar ve duygularla karşılaştırıldığında güçlü bir şekilde ortaya çıkar. İtalyan çocuklar, özellikle bilişsel düzeyde daha şiddetli ahlaki yargılar formüle eder: özellikle de, çalma veya paylaşım için, sonuçlandırılır; Japon akranlarıyla karşılaştırıldığında, neredeyse hata dışsal bir şeymiş gibi, içsel duygudan daha fazla kırık kurala bağlanmış gibi, transgesöre daha az olumsuz duygular atfetiyorlar.
Álvaro Bilbao: “Bir gencin beyni, bir çocuğunkine bir yetişkinden daha benzer”
06 Nisan 2025
Eğitim Sayıları
Bu muhtemelen farklı bir eğitim yaklaşımıyla bağlantılıdır: Japonya'da paylaşım ve sosyal uyumun değeri çok erken öğretilir ve duygular bağları ve doğru davranışları güçlendirmek için merkezi bir araçtır. Japonca'da dilimizde ödeme yapmayan bir terim olması, “Amae” – o insanların kültürünü kaplayan derin bağımlılık duygusuna bağlı duyguyu gösteren bir terim değildir. Dahası, bir çocuk kötü davrandığında yetişkinlerin hayal kırıklığına uğramış bir bakışla veya “diğerinin nasıl hissettiğini düşün” daveti ile cezalandırılması nadir değildir. Ve aslında, her iki ülkenin çocuklarından kendilerini suçlunun yerine koymaları istendiğinde, paylaşmayacakları veya çalmayacaklarını hayal ederek, kültürel farklılıklar zayıflatır.
Olumsuz duygular
Herkes daha olumsuz duygular yaşamaya başlar: rahatsızlık, suçluluk, empati. Ama burada Japon çocuklar her şeyi daha yoğun hissediyor gibi görünüyor. Onlar için, bir robot bile empati veya suçu denemek için bir “başka” olabilir. “Özet olarak, ahlak da küçük olanlarda ve güçlüdür. Ama kültüre göre farklı biçimler alıyor. İtalya'da kural ve sonuçla daha fazla bağlantılı görünüyor; daha fazla duygu ve ilişki – profesörle sonuçlanıyor. Bu araştırma bizi küçük yetişkinlere bakmaya davet ediyor: küçük yetişkinler olarak yapım altındaki bir yargıç olarak, içsel pusula olarak aktif olarak aktif olarak, makine.
Robotların “Humanino” nun yeni olmadığı fikri, ama burada daha da belirgin görünüyor: şekil, hareketler, algılanan niyet robotu gözlerinde ahlaki bir ajan haline getiriyor. Buna ek olarak, yargı ve duygular düzeyinde ilginç kültürel farklılıklar gözlenir. Dergi Davranış ve Bilgi Teknolojisinde yayınlanan ve koordine edilen bir çalışmada keşfedilen şey budur. Antonella MarchettiKyoto, Osaka, Warwick Akademisyenleri ve meslektaşları ile işbirliği içinde Katolik Üniversitesi Psikoloji Bölümü, Milano Kampüsü ve Ceritom (Zihin Teorisi ve Yaşam Döngüsü Araştırma Merkezi) Davide Massaro, Cinzia Di Dio, Federico Manzi ve Giulia Peretti Milan Katolik Üniversitesi.
Anne ve yeni doğan arasındaki akıllı telefon, işte bebeğe ne oluyor
Donatella Zorzetto tarafından
15 Nisan 2025
Çalışma
Araştırma, ilk ahlaki yargıların nasıl oluştuğunu ve ihlalin kahramanının bir insan veya robot olduğu gerçeğini ne kadar saydığınızı keşfetmek için İtalyan kız ve erkekleri içeriyordu. Test, çocuklara bir karakter – bazen bir çocuk, bazen bir robot – göstermekten oluşuyordu. Sonra şu soru geliyor: “Doğru mu yanlış mı?” Ve tekrar: “Sizce, bu şeyi kimin yaptığını nasıl hissediyorsunuz? Ve eğer onun yerine olsaydınız, nasıl hissedersiniz?” İlk sonuç şaşırtıcıdır, Profesör Marchetti'nin altını çiziyor: Çocuklar, ahlaki bir eylemi yargılamak söz konusu olduğunda neredeyse insanlar ve robotlar arasında fark yaratmıyorlar.
Onlar için çalmak yanlıştır, paylaşmamak her zaman yanlıştır. Karar, bir kişi ya da robot ise değişmez “. Ancak insan ve robot arasındaki ayrım genel bir düzeyde karışıyor gibi görünüyorsa, İtalya ve Japonya arasındaki kültürel farklılıklar yargılar ve duygularla karşılaştırıldığında güçlü bir şekilde ortaya çıkar. İtalyan çocuklar, özellikle bilişsel düzeyde daha şiddetli ahlaki yargılar formüle eder: özellikle de, çalma veya paylaşım için, sonuçlandırılır; Japon akranlarıyla karşılaştırıldığında, neredeyse hata dışsal bir şeymiş gibi, içsel duygudan daha fazla kırık kurala bağlanmış gibi, transgesöre daha az olumsuz duygular atfetiyorlar.
Álvaro Bilbao: “Bir gencin beyni, bir çocuğunkine bir yetişkinden daha benzer”
06 Nisan 2025
Eğitim Sayıları
Bu muhtemelen farklı bir eğitim yaklaşımıyla bağlantılıdır: Japonya'da paylaşım ve sosyal uyumun değeri çok erken öğretilir ve duygular bağları ve doğru davranışları güçlendirmek için merkezi bir araçtır. Japonca'da dilimizde ödeme yapmayan bir terim olması, “Amae” – o insanların kültürünü kaplayan derin bağımlılık duygusuna bağlı duyguyu gösteren bir terim değildir. Dahası, bir çocuk kötü davrandığında yetişkinlerin hayal kırıklığına uğramış bir bakışla veya “diğerinin nasıl hissettiğini düşün” daveti ile cezalandırılması nadir değildir. Ve aslında, her iki ülkenin çocuklarından kendilerini suçlunun yerine koymaları istendiğinde, paylaşmayacakları veya çalmayacaklarını hayal ederek, kültürel farklılıklar zayıflatır.
Olumsuz duygular
Herkes daha olumsuz duygular yaşamaya başlar: rahatsızlık, suçluluk, empati. Ama burada Japon çocuklar her şeyi daha yoğun hissediyor gibi görünüyor. Onlar için, bir robot bile empati veya suçu denemek için bir “başka” olabilir. “Özet olarak, ahlak da küçük olanlarda ve güçlüdür. Ama kültüre göre farklı biçimler alıyor. İtalya'da kural ve sonuçla daha fazla bağlantılı görünüyor; daha fazla duygu ve ilişki – profesörle sonuçlanıyor. Bu araştırma bizi küçük yetişkinlere bakmaya davet ediyor: küçük yetişkinler olarak yapım altındaki bir yargıç olarak, içsel pusula olarak aktif olarak aktif olarak, makine.